Yazarlar

Son günlerde "kenevir" ile yatıp "kenevir" ile kalkıyoruz. Kenevir'e ilgimiz, Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın, Samsun'da belediye başkanı adaylarını tanıtırken "Vezirköprü ilçesinin kenevir ekiminin merkezi olacağını." söylemesiyle birdenbire ortaya çıkıverdi. Durumdan vazife çıkaran "kenevir uzmanları (!)", ali fikirlerini ardı ardına açıklamaya başladılar (Öteden beri kenevirle ilgili çalışmalar yapanları bu yorumumum dışında tutuyorum elbette.). Kenevirle ilgili özel toplantılar düzenlenmeye, programlar yapılmaya, yazılar yazılmaya başlandı. Meğer "kenevir" ne "mübarek" bir bitkiymiş!.. "Benim neyim eksik!" dedim ve ben de yazmaya karar verdim.

Bu hafta sizlerle iki haber paylaşacağım. Dört haberle yola çıkmıştım fakat baktım ki yazı çok uzayacak iki haberi sonraya bıraktım.

Plastik atıkların doğaya atılmaması ve daha az plastik ambalaj ve tek kullanımlık plastik kullanımı konusunda yasal yaptırımların yanında tüketicilerin bilinçli olmasını sağlayacak kampanyalar çevre kirliliğinin önlenmesi ve buna bağlı olarak gıda güvenliğinin sağlanması açısından çok önemli.

Ortada; bir yanda ambalajlı sulardaki ağır metallerle ilgili bu vahim sonuçları ortaya koyan araştırmacılar ile bu araştırmada tespit edilen oranları korkutucu olarak niteleyen bir oda başkanı; diğer yanda ise ortaya konan iddialara karşın “ben denetliyorum, oranlar da mevzuat sınırları içerisinde, sorun yok” diye kestirip atan bir bakanlık var. Burada ortaya bir çelişki çıkıyor. Araştırmacılara göre yüksek olan ağır metal değerleri, Oda Başkanına göre limitleri 8 kat aşan bu oranlar, nasıl oluyor da Bakanlık açıklamasında yer aldığı üzere mevzuat limitleri dahilinde oluyor?

Her ne kadar zaman içinde bankacılık hizmetlerinin alanı genişlemişse de ihtisas bankacılığı bütün dünyada önemini koruyor. Bizde ise her alana saldırmak gibi bir yol takip ediliyor. Özel bankalar hangi alanlarda iş yaparlar, nasıl yaparlar, bir noktaya kadar beni ilgilendirmiyor. Söz konusu devlet bankaları olduğunda ise hepimizin söz hakkı var.

Neredeyse her gün, yöneticilerimiz, tarım topraklarımızı, otlaklarımızı kanunla korumaya aldıklarını söylüyorlar fakat tarım alanlarımız daralmaya devam ediyor. Üzerlerine binalar yapılması önlenemiyor. Çoğu izinsiz yapıların neredeyse hiçbirine dokunulmuyor, aksine belirli aralıklarla aflar çıkarılıyor. Tahribat, adeta teşvik ediliyor.

Patronunuz size "Niye saman ve buğday ithal ediyorsunuz?" diye sorsaydı ona "Şirkette para var, onun için yapıyoruz." der miydiniz, diyebilir miydiniz?

2018 yılında çiftçiye 14,5 milyar liralık destekleme ödemesi yaptığını açıklayan Tarım Bakanlığı, sadece yılın ilk dokuz aylık döneminde yaptığı canlı hayvan ve et ithalatına 6,4 milyar liraya yakın ödeme yapmış. Bu rakam, çiftçiye bir yıl boyunca yapılan destekleme ödemesinin neredeyse yarısına denk geliyor. Ulusal Kırmızı Et Konseyi (UKON), yayınladığı son raporda, kırmızı et sektörüyle ilgili çarpıcı veriler paylaştı. Rapora göre, kırmızı et sektöründe ithalat, 2016 yılından bu yana katlanarak devam ediyor.

Bilim, teknoloji ve millîleşme konularındaki hassasiyetim alenidir. Bilmeyenlere de bu vesileyle ilan etmiş olayım. Aslında bu haftaki konum Tarımsal İzleme ve Bilgi Sistemi'nin (TARBİL), 17 aydır veri girilmeyerek fiilen ortadan kaldırılmasıydı. Daha elli gün önce "Millî Embriyo Projesi"ne sessiz sedasız son verilmişti. Üstüne TARBİL'in durumu tuz biber oldu. Yazıyı kaleme almadan araya Verimlilik ve Teknoloji Fuarı ziyareti girdi.

Plansızlığı, programsızlığı, takipsizliği eleştiriyorum. Özellikle son birkaç aydır olayların arkasından sürükleniyorsam da lafı dönüp dolaştırıp bu konuya getiriyorum. Aslında olayların arkasından sürüklenmemizin, bir türlü esasa gelemememizin sebebi de bunlar: Plansızlık, programsızlık, takipsizlik.