Ali Osman Mola

İnşallah 2017'de... Doğruya doğru, yanlışa yanlış; iyiye iyi, kötüye kötü diyebiliriz.

Yöneticilerimiz yıllardır tarıma (ve hayvancılığa) ne büyük destekler verdiklerini anlattılar. Her yıl artan destek miktarları, gerçekten de küçümsenmeyecek büyüklükteydi. Bunu takdir etmekle birlikte, onların her övünmesinden sonra, eleştirmekten ve uyarmaktan geri durmadık. Artan destekleri takdir ettiğimiz halde neden eleştiriyor, uyarmak ihtiyacı hissediyorduk? Yanlış olan neydi?

TÜİK, ürünlerin yeterlilik derecelerini yayımladığı istatistik tablolarını "Denge Tabloları" olarak adlandırıyor. Yeterlilik derecesini ise "kullanılabilir yerli üretimin, yurt içi kullanımı karşılama derecesi" olarak açıklıyor. Değerin, 100'den küçük olması, üretimin yurt içi talebi tam olarak karşılayamadığını, 100'den büyük olması ise normal iç ihtiyaçları geçen, ihraç edilebilir ve/veya stoklanabilir miktarların varlığını gösteriyor. Adlandırma ve açıklamalar, teknik olarak doğru olsa bile, konu gıda olunca "yeterliliğe" farklı açılardan da bakmak gerekiyor.

Eğer dobra ve canınızı acıtmaya çalışan biri olsaydım şöyle sorardım: Her sallandığında yıkılan evlerimizi, okullarımızı, hastanelerimizi, iş yerlerimizi de düşmanlarımız mı inşa etti?

Hayvancılığımızın kötüye gidiyor olmasının birçok sebebi var. Bir genelleme yapacak olursam, temel sebebin ''Verimsizlik" olduğunu söyleyebilirim. Otlak ve meralarımızı verimli kullanmıyoruz, tarım alanlarımızı verimli kullanmıyoruz, ithal girdileri verimli kullanmıyoruz, kalifiye insan gücümüzü (veteriner hekim, ziraat mühendisi) verimli kullanmıyoruz, hayvan varlığımızı verimli kullanmıyoruz vs.

Kasım ayı içinde, Ekonomi Bakanlığı ve Sağlık Bakanlığının Ürün Denetim Raporları ile Uygunluk Değerlendirme Derneğinin (UDDER) Tüketici Güveni Anketi'nin sonuçları açıklandı. Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı ise "gıda üretim, satış ve toplu tüketim" yerlerinde yaptığı aylık kontroller ile şikâyet üzerine yapılan kontrollerin sonuçlarını düzenli olarak açıklıyor. Ayrıca taklit ve tağşiş yapan firmaları ve ürünlerini kamuoyuna bildiriyor.

Geçen hafta, gıda ihracatında işlenmiş ürünün önemini anlatmış ve uygun malınız varsa müşterisinin de olacağından bahisle ihracat konusundaki ön yargılarımızdan kurtulmamıza yardımcı olacak bir hatıramı paylaşacağımı söylemiştim. Sabrınıza sığınarak paylaşıyorum.

Türkiye, tam 55 tarım ürününün üretiminde miktar olarak ilk 10'da... Yarısına yakınında ise ilk üçte. Bütün bu verilere karşılık, ülkemizin tarımdan elde ettiği gelir, potansiyelinin çok altında.

26 Ekim Çarşamba günü, Ankara'da, katılmayı çok istediğim önemli bir toplantı gerçekleştirildi: Türkiye Süt, Et, Gıda Sanayicileri ve Üreticileri Birliğinin (SETBİR), AB destekli Sivil Toplum Diyalogu Programı kapsamında İspanya Valensiya Bölgesel Gıda Federasyonu (FEDACOVA) ile birlikte gerçekleştirdiği "Gıda Güvenliği, Etiket Okuma, Gıda Katkı Maddeleri" konulu tüketici eğitim semineri.

Tam adı "Gıda ve Tarımsal Ürün Piyasaları İzleme ve Değerlendirme Komitesi". 09 Aralık 2014 tarih ve 29200 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Genelge ile kuruldu. Komitenin asıl kurulma amacı, "gıda fiyatlarının kontrol edilemeyen yükselişine acilen çare bulmak".