Şekerle ve hamurla ilgili uyarıları bir tarafa bırakın.
Sadece üç günlüğüne.
Yiyin çünkü bayramdayız.
………….
Düşünün…
Ata ocağına, ana kucağına varmışsınız.
Geleceksiniz diye, geldiniz diye kendi elleriyle börekler, tatlılar hazırlamışlar.
Yemeyecek misiniz?
Yiyin çünkü o artık yiyecekten öte bir şey…
………….
Evet, yiyin.
Korkmayın.
O sofrada yedikleriniz…
Kilo olarak değil…
Sevgi olarak, huzur olarak, mutluluk olarak…
Geri dönecek.
…………..
Umarım, bu bayramda…
Dağ gibi baba yerine…
Okyanus gibi anne yerine…
Güneş gibi aydınlık yüzler ve sevgiyle bakan gözler yerine…
Dağa, denize, güneşe meyletmemişsinizdir.
Gönülden gelen ikramlar yerine…
Mutfaktan gelenleri tercih etmemişsinizdir.
…………..
Cüretimi mazur görün.
Niyetim kimseye akıl vermek veya duygu sömürüsü yapmak değil.
Bayramı anlatmaya çalışıyorum.
Bayram tatilleri, “tatil yapalım” diye değil “bayram yapalım” diye var.
Bu yüzden…
Bayramı, bizi özleyen, yolumuzu gözleyenlerle birlikte geçirelim.
Onları hazin, mahzun, yalnız koymayalım ki…
Çocuklarımız da ailenin anlamını anlasın, bir arada olmanın tadına varsın.
Anlasın ve varsın ki yarın bizleri hazin, mahzun, yalnız koymasın.
………….
Unutmayalım…
Mutlu etmeden, mutlu olamayız.